e-kitap serimizin ikinci kitabıyla birlikteyiz sevgili kaptanseverler, geçen yazımızın sonunda bizden ayrılmayın demiştik. şayet ayrıldıysanız kendiniz kaybedersiniz zira bugünkü konumuz Evlilik Rehberi.
rehberimiz şu satırlarla başlıyor;"Evlilik bilgileri, müslümanların yazdığı yazılardan değil de piyasadaki dinsizlerin yazdığı kitaplardan öğrenilirse insan yanlış yola girmiş olur."
"Evlenmek isteyenler, dinimizin bildirdiği ahlâka önem vermelidir. Dış görünüşe aldanıp da yanlış karar vermekten sakınmalıdır." her zaman her yerde en büyük "iç güzellik"
"Flörtten kaçmalıdır! Flört; kız ve erkeğin arkadaşlık kurmasıdır. Gerçekte evlenecek gençlerin böyle bir arkadaşlığa asla ihtiyaçları yoktur. Flörtte çok defa, kız, erkek tarafından kandırıldıktan sonra terkedilir. Flört, gençlerde gafilce tecrübelere yol açar. Bu tecrübelerin çoğu, kötü bir mâcerayla sonuçlanır. Ateşe atılanın yanacağını bilmesi başka, tecrübe için kendini ateşe atması başkadır. Yılan acaba nasıl sokar diye yılanla oynanmaz." evlenmeden olmaz bunu da bir kenara yazın
ve sevgili kaptanseverler, flört etmediniz, ailenizin rızasını aldınız, karşınızdakinin güzelliğini boşverip huyu huyunuza bi eş buldunuz. evlilik bu kadar kolay mı canım? aaa. cima için uygun vakitlere uymanız gerek, biliyorsunuz cima da sadece çocuk için yapılmalı. rehberimiz diyor ki; "Baldızını düşünerek yapılan cimadan çocuk olursa, hünsa olur." hünsa demekle kastedilen bildiğin ibne.
"Boşamak için kullanılan sözler iki çeşittir: Açık sözler ve kinayeli sözler. "Sen benden boş ol", "Ben seni boşadım", gibi sözler açık sözdür. Bu sözler, şaka olarak veya şaşırarak da söylediği anda, manasını bilmese bile, boşamış olur." biliyorsunuz ki her şakada bir gerçek payı vardır. hem nimetle şaka olmaz. nıth nıth nıth.
"Hanıma karşı iyi huylu, güler yüzlü olmalı. Onun yanlış hareketlerine, akla uymayan sözlerine ve işlerine sabr etmelidir. Onunla tatlı konuşmalı. Onun seviyesine ve aklına uymalıdır. Onunla şakalaşmalı, oynamalıdır." evliliği köpek beslemeye benzeten bu rehberi hazırlayan arkadaşa muvaffakiyetler diliyor, el sıkışma gibi abdesti bozan hareketlerden kaçınarak allasmarladık diyoruz.
esen kalın e mi?
bu blog işinden para kazanabilirsem böyle bir gemi almayı düşünüyorum kaptanseverler. o zaman hepinize yazarlık da açıcam, şahane paralar kazanıcaz hepberaber, beni sizler yarattınız ya zaten... üstünde benim adım yazacak ama. ibnelik yapmayın.
nescafe gibi bir fincan içince insanı kesmiyor bu çay denen nane. ondan seviyorlar galiba. bir de ucuz, bir de markayla satılıyor, bir de kolay yapılıyor, bir de alışmışız.
yani alışmışlar. ablamla geçen yıllarda bir yakın akraba ziyaretinde "çay iç, içmiyor musun? açık iç" ısrarıyla karşı karşıya gelmişiz. ben bir şeyin on kere söylenmesinden nefret ettiğim için o çayı içmek daha az eziyetli gelir bana. bi bardak daha vereyim derlerse cehennemde yanmak pahasına "yok çok içince uykusuzluk yapıyor" diyorum. insan çay içmemek için yalan söyler mi lan! haha. yazık bana, tedavi görmem lazım.
ablama gelince... o kişiliğini zamanla da olsa kabul ettiren bi insan (hasta olmalara doyamıyorum), sen zaten çay içmiyordun değil mi deyip geçiyorlar. bakın bir çay üzerinden hayat dersi de verdim. aslında kendime de hastayım ama aramızda kalsın.
bodur tavuk her dem piliç olarak tanıdığımız yaşlanmayan insan Oya Küçümen ve büyük müzik adamı Bora Ebeoğlu'nu 80'lerin sonu 90'ların başında çocuk olanlar ara beni öptüm seni gibi iğrenç bir şarkıyla tanımış olsalar da bu güzide insanların ilk albümleri akvaryum (ki oya bora olarak değil Grup Denk adıyla) 1987'de çıkmış, benim haberim olmadı tabii o zaman. 87'de ben daha ilkokula bile gitmiyordum. neyse. lise yıllarımda lokasyon değişiminden kaynaklı ev taşıma merasimimizde ortaya çıkan akvaryum, tamamı ölünüp bitilerek dinlenen bir albüm değildi ama o zamanın türk pop müziği çağdaşlarının eline de verirdi. kasetin A yüzünün son şarkısı tasvir-i şikayet'i o kadar çok dinlemiş ve geri almıştım ki artık geri almalarımda şarkının tam başladığı yere dınk diye geliyordum.Ah sevgili kaptanseverler, aklı karış hesabı ile 5 birim yukarda olan bencağızın sıkça düştüğü bir hata vardır benden içre; anahtarı içerde unutmak. Hadi unuttun yavru ceylan, ne diye kendinden emin çekersin ki kapıyı?
Bu gibi durumlarda o zamana kadar içinde olmamak için çırpınılan ev bir anda gözde en değerli şey olur. Dışarıda olma isteğinizi önden gümüş tepside mi alırdınız yoksa direk kıçınıza saplayalım mı der gibi bakar çilingirler. Gerçi kalabalık yaşanan hayatlarda insan çilingire ihtiyaç duymuyor, kavanoz kapağı açmak için de bir kocaya. Yalnız bireyin güçlü birey olduğunu savunanlara hep beraber nanik yapıyoruz. (bana nanik yapmayı öğreten Sevgili Gizz’e de blogunan selam ederim)
Neyse şekerim, velhasıl çilingir geldi, her zamanki esprisini yapıp gitti; “abla mesleği sana öğreteyim mi? Aylık giderinde de azalma olur ehemehe”. Esnaf dostu sıfatımız maymun götlüğüyle takas oldu böylece. Bu da bana ders olsun de mi?
Bu da bana ders olsun kısmı için sadece şunu söyleyeceğim: Tarih tekerrürden insan genlerinden ibarettir kaptanseverler, bunu daha önce duymadıysanız sizi iki rekât şiddetle kınıyorum. Duyduysanız bir örnekle pekiştireceğim.
Bundan yıllar önce bir Pazar günü... Validanım ve paşa babam rutin Pazar yürüyüşüne çıkmışlar, ablamın nerde olduğu hususunda da bir fikrim yok zira Pazar gününü anlamlı kılan tek eylemi gerçekleştiriyorum; uyuyorum yahu. Bir ara kapı yumruklanma sesiyle uyandım. “nolüyür?! Allam neler olüyür?!” tadında bir uyanmayla ranzanın üst katından atladım, aman allahım o da ne; biri kapıyı zorluyor, korku filmi müziğini de fona dayadın mı noluyür kaptanseverler? Kaptanın ömründen bi 5 yıl otomatik olarak düşüyor. Çırink! (tıkır tıkır senelerin gözün önünden akması efektini ver hacı)
Kapıyı açana kadar giden 5 senemin hesabını kimse veremeyeceği gibi kapıyı açtığımda ev ahalisinin şaşırmış gözlerle bakmasını anlamam için de bir 5 sene gitti. Beni evde uyur vaziyette bırakmakla evde hiç kimseyi bırakmamak arasında fark olmadığını benim anahtarı unuttuğum gibi unutan ailemden aldığım genleri bir miras olarak görüyor ve hayatım boyunca iyisiyle kötüsüyle kullanacağımı belirtiyorum. Canlarım benim, artık toruna tombalağa ders olsun bunlar. Bak yazdım o kadar.
sevgili dünlük,
Atari salonları bizim çocukluğumuzda ebeveynler tarafından zamanımızı harcadığı düşünülen, yaşıtlarımızın ise ileriki yıllarda playstation denen nane için tecrübe kazandıkları cazibe merkezleri. o zamanın en meşhur oyunu street fighter seçiyoruz ken'i seçiyoruz ryu'yu. bunlar popüler karakterler, güç her zaman her statüdeki insan için çekicidir zira. öyle bir hareket var ki herifçioğlu hem dönüyor hem yumruğu alttan koymak suretiyle apartkatı yapıştırıyor, aynı anda da ağzından aduuuket diye bi laf çıkıyor. turnuvalar yapıyoruz jetonuna, kazanan herkesten 15 jeton alıyor, deli para lan! onla kaç oyun oynanır. tek kol, iki düğme kombinasyonuyla zor yapılan bir şey aduket çekmek, herkesin harcı değil. o zamanlar acayip fors sağlıyordu yeminlen. okulda parmakla gösteriyorlardı, dün atari salonunda aduket çekti diye.
Bir hakîm dedi ki: “ Yazıda bir kargayla bir leyleğin beraberce koşup uçmakta olduğunu gördüm.Hayret ettim, bakalım aralarındaki kadr-i müştereke ait emare bulabilir miyim, diye hallerini araştırmaya koyuldum.
Hayretle yanlarına yaklaşınca gördüm ki ikisi de topal!”
Hele Arşa mensup bir doğanla ferşin malı olan bir yarasa nasıl olur da beraber bulunur?
Biri İlliyîn’in güneşi, öbürü Siccîn’in yarasası.
Biri her ayıptan arınmış tertemiz bir nur, öbürü her kapının dilencisi bir kör.
Biri Lâmekân âleminde uçmakta.. öbürü köpekler gibi samanlıkta kalakalmış!
aslında hayat bu hikayelerde tanımlı. hani yıllarca ararız anlamını, amı götü dağıtırız ya, aslında hiç gerek yoktur. birbirine zıt iki karakter olarak dışarıdan bakanlara imkansız gelen bir dostluk ve o dostluk üzerine torba olmadığı için büzülemeyen ağızlar üzerine bu hikayeyi anlatır durur kaptan. içerisinde Allah ve insan sevgisi olmayanlar burun kıvırırlar nicedir. görünenlerin ardında gizli olanlara bakmak gerekir biraz da.
iyi huylu ve kötü huylu olmak üzere kendi aralarında ikiye ayrılan kurtlardır bunlar. larva dönemi kişinin ergenliğe adım atmasıyla başlar, gelişim ise devr-i daim içindedir, hiç bitmez.bunların iyi huyluları kişinin beyninin büyümesi gibi faideli aktivitelerde yardımcı olur, gliserin üreten fabrikaların bacalarına çıkıp green peacevari ulvi amaçlar için eylem yaparlar.
kötü huyluları ise çizgifilmlerde insanın sol omzuna konuşlanan şeytanlar gibidirler, habire düşünce üretilmesinin ve bu düşünceler içinde kaybolunmasının müsebbibidirler. beyni kemirirlerken beynin işleyen ve parıldayan kısımlarını da yerler, gözler altında çöküntü, uykusuzluk gibi belirtiler kötü huylu kurtların işidir. boş zamanlarında mahalle kahvesinde memleket kurtarır, yoldan geçen karıya kıza laf atarlar.
9 ile biten yaşlarda hayat muhasebesi yapmanın sonucunda ortaya çıkan gelip geçici rahatsızlık. (en azından bi 9 yıl boyunca) anakronik bir durum var sanki burada. neyse yazarcığım, ahir ömrünün çeyrek asrını geride bırakmış bir yazaroğluyazar olarak naçizane fikrim, bunalımın belirsizlikten ve arayıştan kaynaklığını da tespit etmemle birlikte çok da bunalım olmadığı, 20 yaşındaki cıvırların ve delikanlıların daha çok içinde bulundukları durumu değiştirip yeni arayışlara girdiği yönündedir.şimdi 20 yaşında olan bir kardeşim var; abla napıcam ya ben, ne olucam, hea söylesene söyleee böhaaa! diye beni şiddetle sarsarken ben gülüyordum o sıra, aklıma "ha haa sen donla gezerken ben o yollardan dönüyordum yavru kuş" diye geçiriyordum içimden ama ben o yollardan geçerken bana böyle şeyler söylenmesine de epey kızıyordum, hafifçe gülümseyip krizinin geçmesini bekledim. bunun birkaç ay süreceğini, enerjisini kanalize edecek uzun süreli uğraşlar içinde bulunması gerektiğini tavsiye ettim. eeeaaah bana nasihat verme dedi. işte olay bu; 20 yaş bunalımı dediğiniz 20 yaşındakilerin kendilerine akıl verilmesini istemedikleri halde akla ihtiyaç duymaları ve bunu kendilerine bile itiraf edememeleridir sadece.
genelde yirmili yaşlarda en çok kafaya takılan şey mevcut sevgililik müessesi olduğu için bunun üzerinden açıklayacak olursak; sevdicek adını verdiğimiz, hep yanımızda olsun, aman allah ayrılmasın diz dibi mesafemizden kişisinin bize yaşattığı duygu sellerinin arasında lodosa yakalanmış bir balıkçı teknesi misali alabora olma ihtimali nedeniyle yaşattığı kötü hissiyat ve "ya rüzgar dinerse" umudunun da beraberinde getirdiği mutluluk adını verdiğimiz geçici delilik halinin bir arada duyumsanmasıdır ki bünyeyi bok eden kapasite tanım evreninde başka bir kavram üzerinde de yoktur.
olmadı mı? bir de şöyle deneyelim...
dar alanda kısa paslaşırken şahsi beceriksizliklerimizin oyunu piç etmesi nedeniyle düşülen karamsarlığın yüzdeki ifadedeki izdüşümünün "^%+^&"a dönüşmesi fakat aynı zamanda da bu beceriksizliklerin komik hatta gülünç olması nedeniyle yine aynı yüzde oluşan ifadenin "ehehe" tadında gevrekleşmesidir.
bana bunun resmini çizebilir misin dersen burda yapılmışı var (bkz: mona lisa)
Türkiye İnterneti 12 nisanda 14. yılını doldurmuş olacak. Türkiye İnternet Kamuoyunu, bu gerçekleşecek 10. İnternet Haftasını, tüm ülkede İnternete verdiğimiz öneme yakışır bir şekilde; interneti savunmaya, interneti konuşmaya ve bu doğum gününü kutlamaya çağırıyoruz. Tüm kesimlerden, Üniversiteler, Ticaret ve Sanayi Odaları, Çiftçi Birlikleri, Ziraat Odaları, Mühendis Odaları, Barolar, Tabip Odaları, Bankalar Birliği, Noterler Birliği, Organize Sanayi Bölgeleri, Yerel Yönetimler, İnternet Cafeler, Okullar, Kaymakamlıklar, Valilikler, Bakanlıklar, tüm kamu yönetimi, özel sektör, internet şirketleri, Bilişim/Bilgi/İletişim STK'ları, Demokratik Kitle Örgütleri, Bilişim Kulüpleri, Tüm Medya Kuruluşlarını, Bireyleri bu İnternet Haftasını tüm ülkeyi saran bir İnternet Şenliğine, Bilgi Toplumu, e-dönüşüm, e-Türkiye ve e-devlet kavramlarının geniş kitlelerle tanıştırıldığı bir İnternet ve Bilişim Fırtınasına döndürmeye çağırıyoruz.
